Hoe kan ik dichter bij mezelf blijven?

Dat is een vraag die vast wel eens bij je is opgekomen. Er was een situatie waarin je iets anders zei of deed dan je eigenlijk wilde. Terugkijkend was je te veel bezig met de ander en te weinig met jezelf.
Herkenbaar?
Ik zal je het belang uitleggen van opmerkzaamheid in zo’n geval en handvatten geven, die je misschien kunnen helpen hierbij. Maar eerst terug naar vorige week.

Vorige week was ik namelijk bij een lezing over relativeren. Hierin werd het gesteld dat mindfulness; ‘een lange tijd populair was geweest, als middel tegen pijn, emotioneel leed en stress. Dat imago brokkelt echter langzaam af’, aldus de spreker, ‘omdat mindfulness ons niet zou leren hoe we met onze opgemerkte emoties om moeten gaan.’ Bij mindfulness zou je leren hoe je je emoties kunt zien, zonder er iets mee te mogen doen.

En daar miste de spreker een belangrijk onderdeel van mindfulness.

Mindfulness is ‘bewust je aandacht brengen naar het huidige moment, zonder hier een oordeel over te hebben.’ Zoals de spreker zei, leer je tijdens mindfulnesscursussen of –oefeningen inderdaad onder andere je emoties op te merken. Je probeert ze te observeren, zonder er gelijk iets mee te doen. Dat klopte dus helemaal.
Opmerken, dat is waar het om gaat. Houd dat even in je achterhoofd, het opmerken.

Maar er niets mee mogen doen? Dat is niet zo! ‘Mindfulness’ of ‘mindful zijn’ betekent niet dat je kijkt naar emoties en alles maar passief, lijdzaam of apathisch moet ondergaan.
Als jij een glas uit je handen laat vallen, zou je dus je boosheid moeten opmerken en niet mogen schelden? Onzin! We zijn geen robots. Natuurlijk ‘mag’ je boos zijn en schelden.

Wat belangrijk is, is dat je kunt opmerken dat je boos bent. Dat hoeft natuurlijk niet gelijk. Je kan best even balen van dat mooie glas dat nu kapot is. Maar je hoeft niet je hele dag hierdoor te laten verpesten.
Als je kan opmerken dat er boosheid bij je is, neem je al een beetje afstand van de boosheid. Jij bent niet meer de boosheid, je laat je er niet door meeslepen.
Misschien voel je na een flinke scheldpartij over dat kapotte glas dat je hart snel klopt. Of dat je adem hoog zit. Of gespannen benen. Of een verbeten gezicht. Dat zijn allemaal lichamelijke zaken die je kan opmerken.
En of je ze prettig vindt of onprettig, ze zijn er op dat moment nu eenmaal. Als je dan hebt opgemerkt dat je boos bent, heb je een keuze. Je zit niet meer vast in je automatische reactie. Maar je kunt alsnog besluiten om iets te doen of niet. En hoeft dus niet alles maar te ondergaan, zonder te reageren.
Of als je je verdrietig voelt, hoef je niet verdrietig te blijven. Je kunt naar je huisdier of partner gaan voor een knuffel, of een kopje thee pakken. Je hoeft niet verdrietig te blijven; je kunt een keuze maken om het jezelf wat prettiger te maken.

In onderstaande filmpje van Headspace wordt het begrip opmerkzaamheid mooi uitgelegd vind ik. De ‘wolken in de lucht’ van het begin, zijn daar weergegeven als auto’s op de weg.

Misschien ken je de quote ‘Pain is inevitable, suffering is optional.’
Vrij vertaald; ‘pijn is onvermijdelijk, of je lijdt aan de pijn is een keuze.’
Alleen, om die keuze te hebben, is er opmerkzaamheid nodig.

Als je af en toe dus kan opmerken dat je pijn gedaan wordt, maak je het al prettiger voor jezelf. Door emoties op te merken van jezelf, kun je dichter bij jezelf blijven.

Ik hoor je denken. “Leuk geschreven die theorie, Wout.
Maar hoe doe ik dat nou? In de drukte van alledag?”

*Lifehack* 

Maak contact met je lichaam. Je lichaam is namelijk áltijd aanwezig om je te helpen bij jezelf te blijven. Hieronder een paar opties.

• Breng je aandacht naar je voeten. Als je staat, kun je het gewicht van je lichaam op je voeten voelen. Als je loopt, kun je voelen hoe je voeten contact maken met de grond.
• Ga je met aandacht even naar je adem. Hoe is je adembeweging op dit moment? Er is geen goed of fout ademen. Het is zoals het is, en dat is oké. Je merkt het gewoon op.
  Ook als je iets gevraagd wordt op werk, thuis of als je iets moet gaan doen. Je kunt altijd een pauze inlassen van 5 seconden; even voelen hoe de adem is op dit moment.
• Merk op dat je op de stoel zit nu. Voel je je billen op het zachte kussen? Je rug tegen de leuning? Je buik die op en neer gaat door het ademen?

Ben je enthousiast en heb je 10 minuutjes de tijd? (vast wel, toch?)
Dan kun je oefenen met onderstaande meditatie.

Laat je me even weten of de bovenstaande tips je helpen? Of wil je je ervaringen delen? Of wil je dat ik in een volgende column over een bepaald onderwerp schrijf?

Stuur dan een e-mail naar info@krachtigkompas.nl, een bericht via Facebook of via LinkedIn.

Ik ben benieuwd!