De risotto dief 

Een paar weken geleden had ik met een vriendin afgesproken, het was een heerlijke lenteachtige dag en we zouden gaan lopen bij de Soesterduinen. Onderweg hadden we nog even contact, we bedachten dat lunchen ook een leuk en goed plan was. 

Terrasincident 

Omdat ik er iets eerder was besloot ik buiten in het zonnetje een cappuccino te drinken. In eerste instantie had ik onze Bruno aan m’n stoel vastgebonden, maar ik was de enige op het terras en ze was al uitgelaten, dus ik dacht ze kan hier wel lekker een beetje rondscharrelen. Na een tijdje kwam er een man naar buiten met een glas wijn in z’n hand, hij ging een peukie roken. “Wat een leuke hond”, riep hij van een afstand, terwijl hij Bruno aaide. 

Ontdekking en bekentenis 

Ondertussen was mijn vriendin gearriveerd en nadat we elkaar begroet hadden besloten we binnen te gaan eten. Ik speurde het terras af op zoek naar onze trouwe viervoeter. Mmm nergens te bekennen. Ik riep haar en ja hoor daar kwam ze, de grijze diva (ze mag dan wel 9 zijn maar er zijn nog steeds honden die over hekken springen als ze haar aan zien komen), likkebaardend de hoek omzetten. “Oh help!” riep ik, “Die heeft iets gegeten, dat kan niet anders”. We liepen de hoek om en ja hoor daar stonden een paar plateau’s met versgebakken koekjes en risotto. Aan een van de schalen risotto had ze zich overduidelijk tegoed gedaan. We liepen naar binnen en ik dacht ik zal dit maar gelijk eerlijk opbiechten. 

Confrontatie met de baas 

De jongen die ons ontving keek wat moeilijk en bedenkelijk en zei “Ik ga het gelijk aan m’n baas melden”. Een paar minuten later zag ik de baas al aankomen stieren, de stoom kwam uit zijn oren. “Ik hoor net dat uw hond mijn risotto heeft opgegeten”. Brieste hij. “Eh ja dat klopt”. Bekende ik beduusd. “Ik vind het heel vervelend maar het is helaas waar”. Ik zei hem “ik wil het wel vergoeden”. Hij kalmeerde iets en zei “Ik ga erover nadenken ik kom er nog op terug”. 

Misverstand op de rekening 

Ik had het er met m’n vriendin over dat ik het wel heel goed van hem vond dat hij het kwam zeggen, hij was boos, heeel boos en daar kun je wel mee rond blijven lopen maar je kunt het er ook gewoon uitgooien, dat lucht op, dat was goed zichtbaar. Toen we na een heerlijke lunch de rekening vroegen zei ik tegen de jongen die ons bediende, “Je moet nog even aan je baas vragen wat ik moet vergoeden voor de risotto”. “Oh” zei hij, “Dat staat er al bij hoor op de rekening”. 

Uitspreken en verzoening 

Nu was het mijn beurt om me uit te spreken. Ik had aangeboden het te vergoeden, de beste man zegt tegen mij ik denk erover na en ik kom erop terug en nu had hij beide niet gedaan en gewoon een bedrag op de rekening gezet. In de hal kwamen we hem tegen, ik zei ik wil toch even iets aan je terugkoppelen: “Helemaal prima dat je een vergoeding wil dat heb ik zelf aangeboden, maar de manier waarop je dat gedaan hebt daar heb ik toch niet zo’n leuk gevoel over”. 

Belang van communicatie 

Hij begon argumenten te geven dat ik m’n hond niet los kon laten lopen (ik heb maar voor me gehouden dat ik het vrij vreemd vond dat je eten op de grond buiten af laat koelen) ik onderbrak hem en gaf hem een boks, het is ok ik heb het betaald wilde het alleen even zeggen. Toen zei hij “je hebt gelijk dat had ik anders kunnen doen” en toen geheel conform de huidige trend vroeg hij me toestemming een knuffel te mogen geven. 

De kracht van openheid 

Allebei waren we boos, teleurgesteld niet ok met iets wat gebeurd was, allebei hebben we ons uitgesproken. Ik doe dit de laatste tijd steeds vaker en het bevalt me prima! In mijn coaching kom ik het ook veel tegen, dat mensen dingen die ze dwarszitten voor zich houden, ze wegstoppen of inslikken Uiteindelijk levert het zoveel op als je dingen wel uitspreekt. Pas coachte ik iemand die vertelde dat ze heel enthousiast was over iets dat ze had meegemaakt, haar huisgenoten reageerden daar flauw op en maakten er grappen over. 

De weg naar hechtere relaties 

Ze was daar verdrietig en teleurgesteld over. De volgende dag kwam er een huisgenoot naar haar toe, die kwam erop terug en zei “Ik had het idee dat je het niet leuk vond hoe we reageerden gisteren”. Ze wuifde dit weg en zei “Nee joh, geen probleem”. Het kost moed om iets bespreekbaar te maken, dat deed diegene, hoe fijn is het dan als je eerlijk kunt zeggen: “Ja dat klopt, ik vond het niet leuk ik had er last van”. Uiteindelijk krijgen we echtere en hechtere relaties als we open en eerlijk tegen elkaar zijn en dingen uitspreken. En dan kan een risotto diefstal, van een grijze diva, uiteindelijk zelfs een knuffel opleveren.