“Christmas is coming”
Het zijn de donkere dagen voor kerst, ik vind dit altijd wel echt een hele gezellige tijd.
Vroeg donker, gordijnen dicht, openhaard en kaarsjes aan en nu ook het WK kijken met z’n allen. Ik moest eerst even wennen, op de een of andere manier hoort voetbal kijken bij de zomer, met een biertje in de tuin. Maar het went ook weer snel en het is reuzegezellig, iedereen gehuld in oranje én we gaan nog even door, op naar de 8e finales.
Het is ook vaak een drukke tijd, met veel kerstborrels, kerstdiners enz. De deadline voor deze column overviel me dan ook een beetje, een maand vliegt voorbij en het voelde of ik nog niet zolang geleden mijn vorige column geschreven had.
Druk en hectisch
Mijn leven is vaak druk en hectisch en soms lopen dagen zo anders dan ik van tevoren bedenk. Vandaag was ook weer zo’n dag. Ik had vanmorgen een coachgesprek en daarna had ik bedacht wat administratie te doen, mijn column te schrijven en even de visa aan te vragen voor een reis die we met ons gezin gaan maken na de kerst. Eerste kerstdag hebben we altijd het grote, traditionele kerstdiner bij ons thuis, met de hele familie. Een lange tafel met circa 35 en sommige jaren zelfs 40 gasten, ik vind het altijd een groot feest. Tweede kerstdag, de boel weer opruimen, het plan is ergens uitgebreid te gaan lunchen met het gezin, ’s avonds een rustige avond en de laatste spullen pakken. De volgende dag vertrekken we namelijk naar Kenia.
Na het aanvragen van de visa zouden we naar Rotterdam rijden om onze dochter te verhuizen van de ene naar de andere kamer. De aanvraag duurde allemaal wat langer dan we dachten, we moesten een heleboel gegevens verzamelen en we hebben een groot gezin, alles is keer 6 bij ons. We kregen onverwacht bezoek van onze Driek, zij was jarenlang onze steun en toeverlaat toen de kinderen klein waren, ze heeft een heel speciaal plekje in ons hart.
Zoete inval
De oudste kwam ook onverwacht binnenlopen en nog een jeugdvriendinnetje van onze dochter, het is vaak de zoete inval bij ons. De jongste moest voor de tweede keer werken bij restaurant Kippig in de binnenstad en het plan werd ter plekke omgegooid, niet naar Rotterdam, maar in Utrecht blijven. We besloten een hapje te gaan eten bij onze jongste in het restaurant, het was er druk en reuzegezellig. Het zat er vol met Argentijnen die de wedstrijd Argentinië/Polen gingen kijken daar.
Inmiddels weer thuis en achter m’n laptop gekropen om deze column te schrijven.
Minder oordelen
Tja kerst komt eraan en wat hoort daarbij? Liefde, warmte, familie, vrienden, gezelligheid.
Helaas is dit niet overal zo, er is zoveel gedoe en ellende in de wereld. Wat zou de wereld toch een stuk mooier zijn als we niet oordelen en simpelweg lief zijn voor elkaar. Over dat niet oordelen heb ik een keer een mooie preek gehoord, die mij raakte.
Er stapt een man in een drukke metro in New York, hij ploft neer en gaat rustig zijn krantje zitten lezen. Een paar haltes verder komt er een man binnen met 3 kinderen, de kinderen rennen door de metro en zetten de boel op stelten, ze schreeuwen en slaan tegen kranten van mensen. Op een gegeven moment is de man, die z’n krantje zit te lezen het zo zat en hij zegt tegen de man: “Zeg wat denk je ervan? Zou jij je kinderen niet eens in bedwang houden? Dit lijkt toch helemaal nergens op?!” De man zucht, en zegt: “u heeft helemaal gelijk! Het spijt me echt. We komen net uit het ziekenhuis, mijn vrouw, hun moeder is net overleden, we weten het even allemaal niet meer. ”
Bij mij kwam dit binnen, in gedachten had ik de man en z’n kinderen ook al be- en veroordeeld. Mijn gedachten waren, je kunt je kinderen toch wel onder controle houden?
Ik denk daar nog vaak aan, we weten niet wat er bij mensen speelt in hun leven, we kennen zo vaak het verhaal niet achter het gedrag. Minder oordelen, meer begrip, liever zijn voor elkaar, elkaar complimenten geven. Het kost allemaal niets en het levert zoveel op!!
